HOŞGELDİNİZ






Çarşamba, Temmuz 25, 2007

Bir kedim vardı dünyalar güzeli..
Onun adı plu...
Onurlu,kibar,asil...Bir kedi için fazla iddialı , büyük laflar bunlar diye düşünebilirsiniz ama asla değil..Onun için yetersiz kalıyor kelimeler diyebilirim.Başka kedileri gördükçe onun huyunu daha da sevdim.Kıymetini daha çok anladım.Hayvanların da huyları insan çeşitleri gibi.Farklı farklı.
Hayvanları uzaktan severim.Beslerim.Benim van kedim bunu bilirdi.Aramızda sessiz sedasız gizli bir anlaşma vardı adeta.Bana geçerken hafifçe sürünür.Ben buradayım ha edasıyla dolanırdı.Eşime ise gider kendini sevdirir.Bundan eşim ve kendisi mutluluk duyardı.Eşimin gelişini ayak sesinden,arabasının lastik sesinden anlar koşarak gider karşılardı.Beraberce eve kadar eşimi getirirdi.Yemek yenecegi vakit asla mırlayıp yiyecek istemezdi.Misafirim gelse ortalarda görünmezdi.Herkese onu anlatır bulunduğu yerden zorla çıkarıp gururla gösterirdik.Eve girer,girdiği gibi aklı bahçede ve yeşil otlarda kalır.Aniden dışarıya fırlarcasına cıkardı.Oğlumla arasındaki anlaşma müthişti.Kendisini kimselere oyuncak etmezdi.Ama oğlum gel dediğinde ona gider.Onun karnını gıdıklamasına, tüylerini kabartmasına, ayaklarından tutup çekmesine hiç ses çıkartmazdı.Bilirdiki ısrarı faydasız.Eşim bir başka severdi.Kafasını okşadığında bilirdimki içi ısınırdı.Huyu sevdirdi. Eşim onun tabağına yemeğini koyduğunda başını okşamaz ise yemezdi.Sevgi dolu bir kediydi.Eşim seyahate çıkar telefonda ilk onu sorardı.Ablalarına gittiğimizde plu nun selamı var halalarına derdi.Onlarda plu'nun selamını hemen alırlardı.Bu asil prensesimi sevmişlerdi.Van kedisi bir başka oluyor.1994 senesinde daha minicik bir yavru iken geldi bize.Bende eşime doğum günü hediyesi verdim onu.Hiç yanından ayırmadı.O zamanlar işi için istanbulda bulunması gerekiyordu.Biz de ankaradaydık.İstanbuldan ayrılıp seyahate çıktığında ankaraya uğrar kedisini bize bırakırdı.Bizde onun eve gelmesini dört gözle beklerdik.Aileden biriydi adeta.
Şimdi evimizden 6 gün gibi bir süre ayrıldık.Geldik bizi karşılayan o hoş şey gelmedi.Pıtır pıtır gelip bavullarımızı koklar eve bizimle eşlik ederdi.Bir an bu tablo gözümde canlandı içim buruldu.Kelimelere dökemedim sözcüğümü sustum.Acaba!!! dedim durdum.Hala ümidim var!!....ama eşimin dediği cümle aklıma geldi...BİR KEDİM BİLE YOKKKKKKKK....

Geçenlerde çekmiştim fotoğraflarını.Bu hoş varlığı buraya koymak istedim.
Sevdim onu.Hatıralarını bırakıp gitti...Unutmak mümkünmü!!!
img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;"








Keşke çıkıpta geliversen.
Şaka yaptım size saklandım desen...
keşke..
Gözlerim doldu.
Ne çok sevmişim,
ne çok alışmışım meğer...

21 yorum:

kuzine dedi ki...

Kaybolmasına üzüldüm. Evden bir gibi oluyorlar bir zaman sonra, yokluklarına alışmak çok güç oluyor.

Küçükken Benim de bir Tekir kedim vardı, 14 yıl bizimle yaşadı. Bir gün kayboldu, her gece döner gelir umudu ile bekledik ama bir daha gelmedi. Umarım sizin ki bir gün döner.

Sevgiler.

tata dedi ki...

Kücükken, arkadasimin ve halamin kizinin köpekleri vardi. Ikisi de kaza sonucu öldüler, o zaman karar vermistim, asla evde hayvan beslememeye. Ayriliklari cok aci oluyor!
Senin kedin de anlattigin kadar var hani, ne asil durus o öyle!
Sevgiler

daimamutfak dedi ki...

Tatcığım çok haklısın.Sevdiğim kadar var değilmi?.Bende artık beslemem..Korkum şu,ölecekleri vakit evden uzklaşıyorlarmış..

daimamutfak dedi ki...

Kuzineciğim çok üzgünüm.Ama elden gelen yok..

gezicini dedi ki...

dur bakalım, ümidimizi yitirmeyelim. belki çıkar gelir bir köşeden.. resimleri de pek güzelmiş..
sevgiler
gorki

daimamutfak dedi ki...

Ah gorkiciğim ah...inşallah...

tugce:-) dedi ki...

benim de gözlerim doldu...
ama üzülme, bu kediler başına buyruk, özgür hayvanlardır. ara sıra gezintiye çıkarlar öyle. sevenlerini korkuturlar. "siz tatile gidnce ben nasıl bekliyorsam, bu sefer de siz bekleyin" der gibi giderler. sonra gelirler.

Leziz Tarifler dedi ki...

Neriman'cım,
Üzüntünü derinden hissediyorum.

Benim de tatlı mı tatlı bir St. Bernard köpeğim vardı. 1993-2005 arası hep benimleydi. Bir gün ben seyahatteyken, eve döndüğümde ölüsünü buldum. Eşim uyurken , ben evin kapısından adımımı atarken son nefesini vermiş. O gün biraz önce gelseydim, son nefesinde yanında olacaktım fakat olamadım.
Ne kadar üzülmüştüm.

Hayvanların ömrü maalesef insanlardan oldukça kısa, o yüzden evcil hayvan beslemek acısına katlanmak demek oluyor maalesef.

Ben de bazen onunla paylaştığım o sevgi dolu günleri düşünüp avunuyorum.

Çok üzülerek söylüyorum, kediler genelde öleceklerini anladıklarında maalesef evden uzaklaşırlarmış, gerid ebol hatıra bırakarak.

Sen metin ol. Belki de döner kim bilir..Sevgiler...

Nalan Ünal dedi ki...

ansızın çıkıp sizi şaşırtıp sevindirmesini diliyorum. Umarım, umarım döner.
Sevgiler,
Nalan Ünal

daimamutfak dedi ki...

Nalan'cığım umarım..sağol.

pigmelerle.dans.eden dedi ki...

hay allah!

Damak Tadı dedi ki...

Canım benim,
Yazdıklarını okurken kendimi tutamadım.İçim acıdı resmen..((İnşallah bir yerlerden çıkıp gelirde bu hüzünlü ayrılığa son vermiş olur.Lütfen ümidini yitirme benim tatlı arkadaşım.

En kısa zamandan kavuşmanız dileğiyle..Sevgiyle kalın.

daimamutfak dedi ki...

Gülcüğüm epey zaman geçti...Hiçbiryerlere gitmezdi.çok üzgünüm. Sağol paylaştığın için..

Meltem evet öyle canım...

Cafe Gusto dedi ki...

Nerimancığım
kedin için çok üzüldüm.Bende 11 yaşındaki köpeğimi kaybettim.Ege doğdu ilk gün onun evde gördü.Annem alıp evine götürdü.Sonra hayvan hastanesine bıraktık.Kanser olmuştu ve tedavisi gerekiyordu.Orada ölmüş ve herkes bana lohusa olduğum için söylememiş.O kış çok kar vardı ve ben her gece kızım dışarda üşür orası soğuktur diye ağladım.Tek üzüntüm keşke Ege eve gelmeden anneme götürseydik.Çünkü o geldi de beni attılar diye üzüntüden ölmüştür.Hadi canım demeyin böyle akıllı bir hayvan olamaz.Bazen Ege'ye Daisy bile benim sözümü senden çok dinlerdi diye takılıyorum.Şimdi Ege köpek almamızı çok istiyor ama bir daha almayı düşünmüyorum.
Ayrıca iyi cins kedilerin öleceği zaman evi terk ettiklerini duymuştum.İnşallah iyidir.
sevgilerimle...

pigmelerle.dans.eden dedi ki...

3 kedim oldu hayatta, 3u de uzun yasamadi geldikleri ciftlikteki bulasici ve oldurucu bir hastalik nedeniyle... Mirnik, Zipir ve Tipish... Her olumde ben de hastanelik oldum.
Su an bi tek Yastik kaldi, onda da ayni hastalik var ama tasiyici, o kuvvetli cikti. Istanbul`da... Bir arkadasim Agustos ayinda getircek ama kizimi bana...
Atma oyuncaklarini, cikiverir bi yerden belki. Kedilerin sagi solu pek belli olmaz ki...Benim babam kopegini 1 yil sonra buldu :)

Oya Kayacan dedi ki...

Sevgili Neriman, Feyhan'ın dediği gibi ölümünü hissettiyse evden uzaklaşmış olabilir. Çalınmış da olabilir, onlar değerli kediler. Dilerim çıkıp geliverir de, "Beni bir daha orta yerde bırakıp gezmeye gitmeyin, aç bilaç kaldım sokaklarda bu sıcakta, çok zorlandım," deyiverir. Çok üzgünüm Neriman, dönerse bir daha yalnız bırakmayacağına söz ver bana. Bir de yakın mahalleleri arayın. Mafya kediler bazı öyle bir kovalıyor ki yumuş kedileri, gidip bir yerlere saklanıp çıkamıyorlar korkudan. Yani adıyla çağıra çağıra mahalle mahalle arayın. Ümidim var benim.

daimamutfak dedi ki...

Gustocuğum..
Sevgili çok tatlı arkadaşım yazını içim dolarak okudum.Çok duygulandım.Çokmu hassasım ne..Ay şimdi ağlıyacağım ben..

daimamutfak dedi ki...

Meltem ciddimi ya...ay inşallah içime su serptin..

daimamutfak dedi ki...

Oyacığım olay su canım.Evim 2 katlı o üst kattaki banyo penceresinden eve girerdi ve orada da yatardı.Ben o pencereye güvendim..Mamasını bolca koydum suyunuda...Hem yemegini epey yemiş ama sanki cuma döndük o perşembe gitmiş..hissim o..İçim acıyor ne desem boş..suçluluk duyuyorum..Götürseydim keşke..

Oya Kayacan dedi ki...

Çok üzüldüm, ben de seni suçlarmış gibi davrandım diye. Gece rüyalarıma girdiniz. Plu (beyaz olduğu için) sağır mı? Yani aramanız da zorlaşıyor o zaman. Benim blogda sana yazdığım gibi bir arkadaşım yakın mahallelere fotoğrafını asarak buldu. Sanki oralarda bir yerlerde Neriman'cığım. Hep birlikte sevineceğiz sanki.

daimamutfak dedi ki...

Oyacığım yok yok canım .Kendini lütfen suçlanmış hissetme.Hiç öyle algılamadım.Aramalarım sürüyor sorup soruşturuyorum ama hiçte gören olmamış..Bir keresinde kaybolmuştu ki evden hiçç uzaklaşmazdı.Eşim onu kaybettik dedi.Ben aradım.Karşı villa komsum çatı tamiri yapmış.Çatıyı tamirden sonra kapatmışlar.Buda merakl ya oraya girmiş.Kalmış orada..Miyav sesinden 6 gün sonra tespit edip bulmuş cıkarttırmıştım...canım sağol..